Kwiecień-plecień…

W tym roku na własnej skórze mieliśmy okazję przekonać się, że stare jak świat przysłowie: Kwiecień-plecień, bo przeplata trochę zimy, trochę lata idealnie opisuje aurę wspomnianego w nim miesiąca. Szkoda tylko, że o przysłowiowym lecie mogliśmy zapomnieć już po pierwszym tygodniu, a kolejne dni bardziej przypominały jesień średniowiecza niż sielską ciepłą wiosnę.

Rower stoi pod zadaszeniem i czeka na montaż podgrzewanego siodełka oraz porządnych chlapaczy. Piesze wędrówki musiałem ograniczyć do trasy: drzwi samochodu – drzwi domu, co niekorzystnie wpłynęło na redukcję odkładanych w okresie zimowym zapasów triacylogliceroli, co potwierdza utrudnione zakładanie „kościołowych” spodni.

Oj, ciągnie wilka do lasu, a Parkowca w teren… Jednak pogoda szybko zrewidowała wszelkie próby ucieczki w głuszę i przygotowała wyjątkową ofertę wiosenną, składającą się z deszczu, gradu, śniegu i wyjątkowo zimnego wiatru. Trzeba było więc cierpliwie czekać na słoneczne dni.

Kilka razy podjąłem nawet próby szukania wiosny zza kierownicy samochodu – zrobiłem objazd po okolicy, żeby znaleźć dobre plenery i poszerzyć wiedzę na temat tego, co w lesie piszczy. Wyprawy po poleskich bezdrożach odbiły się bardzo korzystnie na zawieszeniu auta, które widocznie potrzebowało intensywnego ruchu, a błotne kąpiele znacznie odmłodziły całą karoserię auta. Objazdy, chociaż bardzo ciekawe, nie zaspokoiły jednak głodu przygody – głodu lasu. Tęsknym okiem Parkowca zerkałem przez okno kochanego muzeum, wypatrując ciepłych, ożywczych promieni słońca…

I jest! Pewnego dnia pod koniec kwietnia stwierdziłem, że pokonam pieszo dystans dłuższy niż 5 metrów (co było nie lada wyzwaniem dla moich stawów). Wiatr bowiem ustał, a cały dzień był wyjątkowo, jak na kwiecień, ciepły. Wraz z parą parkowych przyjaciół oraz ich kilkumiesięcznym synem wybraliśmy się po pracy na ścieżkę „Spławy”.

Dzień był naprawdę ładny. Przynajmniej do momentu ruszenia w teren… Gdy tylko zamknęliśmy drzwi muzeum, zerwał się silny wiatr, a nad niebem zebrały się złowieszcze ciemne chmury. Najpewniej odwołalibyśmy wycieczkę, gdyby nie upór najmłodszego z jej uczestników – Igora, którego serdecznie pozdrawiam. Komu jak komu, ale kilkumiesięcznemu berbeciowi spaceru odmówić nie można! Przeczekaliśmy najgorsze chwile w ukryciu, a gdy tylko na niebie pojawiła się tęcza, ruszyliśmy dalej na szlak. Tęcza okazała się dobrym zwiastunem, bo dalsza część podróży przebiegła w naprawdę przyjemnej atmosferze.

Wybór ścieżki „Spławy” nie był przypadkowy. Wraz z początkiem maja rusza „Kameralna majówka na Pojezierzu Łęczyńsko-Włodawskim”. To szereg imprez turystycznych na terenie całego pojezierza, na które serdecznie wszystkich zapraszam! (link na końcu tekstu). Poleski Park Narodowy, jak co roku bierze udział w majówce i przygotował ciekawe atrakcje dla wszystkich miłośników bagien: 1 maja będzie można skorzystać z bezpłatnej obsługi przewodnickiej po Muzeum PPN, a 2 maja, pod profesjonalną opieką przewodników, będzie można dać się wciągnąć bagnom na ścieżkach „Dąb Dominik” i – właśnie – „Spławy”.

W tym roku przyjemność oprowadzania gości przypadła m.in. mnie i koledze Łukaszowi. Pierwszego maja pokażemy Wam, co skrywa Muzeum PPN, drugiego poprowadzimy najbardziej „zakładkowaną” ścieżką Poleskiego Parku Narodowego.

Nasz spacer służył odświeżeniu spojrzenia na ścieżkę „Spławy” i orientacji, co można tam zobaczyć w tej chwili. Jeśli wybieracie się na majówkę do PPN, nie pożałujecie!  A jeśli macie inne plany na majowy weekend, natychmiast je zmieńcie! Pogoda, jaka by nie była, będzie idealna. Co można zobaczyć na „Spławach” i w muzeum? Powiem Wam niebawem na miejscu! Do zobaczenia!

Kameralna majówka:

www.turystyka-pojezierze.pl

Śledźcie fanpage:

https://www.facebook.com/okiem.parkowca/

Zaglądajcie na Instagrama:

https://www.instagram.com/okiemparkowca

I zakładajcie odlotowe koszulki:

https://okiemparkowca.cupsell.pl/k/all