Kwiecień-plecień…
W tym roku na własnej skórze mieliśmy okazję przekonać się, że stare jak świat przysłowie: Kwiecień-plecień, bo przeplata trochę zimy, trochę lata idealnie opisuje aurę wspomnianego w nim miesiąca. Szkoda tylko, że o przysłowiowym lecie mogliśmy zapomnieć już po pierwszym tygodniu, a kolejne dni bardziej przypominały jesień średniowiecza niż sielską ciepłą wiosnę. Rower stoi pod zadaszeniem i czeka na montaż podgrzewanego siodełka oraz porządnych chlapaczy. Piesze wędrówki musiałem ograniczyć do trasy: drzwi samochodu – drzwi domu, co niekorzystnie wpłynęło na redukcję odkładanych w okresie zimowym zapasów triacylogliceroli, co potwierdza utrudnione zakładanie „kościołowych” spodni. Oj, ciągnie wilka do lasu, a Parkowca w teren… Jednak pogoda szybko zrewidowała wszelkie próby ucieczki w głuszę i przygotowała wyjątkową ofertę wiosenną, składającą się z deszczu, gradu, śniegu i wyjątkowo zimnego wiatru. Trzeba było więc cierpliwie czekać na słoneczne dni. Kilka